Flavia Morari
(Directeur / Docent)
OVER MIJ:
Mijn naam is Flavia Morari, ik ben geboren in São Paulo in 1984, en ik ben een tangodanser en -leraar. Naast mijn liefde voor mijn vak, hou ik van kunst op vele gebieden, muziek, podiumkunsten, decoratie. Dankzij deze hobby's heb ik een pad bewandeld dat me het plezier en de gelegenheid heeft gegeven om te dansen. Ik deel met u een beetje van die reis van mijn begin tot heden.
Daar gaan we...
LEVENSKEUZE
Op 9-jarige leeftijd herinner ik me de dag dat ik voor het eerst een balletvoorstelling zag. Ik ging naar mijn nicht die met haar dansschool optrad in het belangrijkste theater van de stad. Ik was verheugd om de bewegingsvaardigheden te zien, de dansers vertelden een verhaal door middel van beweging. Het was een geweldige ervaring, ik ben verliefd geworden. Toen ik uit het theater kwam, was ik ervan overtuigd dat ik wilde dansen, dus ik vroeg mijn moeder om me in te schrijven voor de dansschool.
Als kind en adolescent, in het proces om onze persoonlijkheid en waarden op te bouwen, heeft dansen me altijd vergezeld. Door dans heb ik discipline en doorzettingsvermogen geleerd, kaders waarvoor ik mijn balletleraar eeuwig dankbaar ben.
Dansen omvat kostuums, jurken, schoenen, economische kosten die niet voor iedereen weggelegd zijn. Mijn moeder steunde de mogelijkheid om mijn passie te volgen voor zover ze het zich kon veroorloven. Ik herinner me dat ik bijna een optreden opgaf omdat ik mijn kostuum niet kon betalen, maar mijn collega's hielpen me dat jaar door middel van een inzamelingsactie om mijn best te doen op het podium. Veel mensen zeggen dat dansers een competitieve omgeving hebben, maar ik heb het ervaren als een tweede familie... Ik ben deze meisjes erg dankbaar, ze hebben me een aantal waarden geleerd die ik mijn hele leven zal toepassen.
De meest voorkomende vraag die mensen mij stellen is: hoe wordt een meisje geboren in Sao Paulo, Brazilië, verliefd op tango? Ik heb koppeldansen altijd leuk gevonden. In Brazilië is er een grote variëteit, ik heb het geleerd, ik heb lessen gegeven en ik heb verschillende ritmes en culturen meegemaakt, maar de tango greep me. Het heeft iets zo speciaals, een mystiek die iedereen in zijn leven zou moeten durven ontdekken. In tegenstelling tot andere dansen heeft de tango geen choreografie, de dans wordt ontwikkeld vanuit het gevoel, de waarneming naar de ander toe. De omhelzing maakt deel uit van de tangohouding en wat er binnenin de omhelzing gebeurt, is van buitenaf praktisch onzichtbaar. Als je met iemand danst, duik je in een magisch universum, gevoelens en sensaties ontwikkelen we; empathie, medeplichtigheid, de mogelijkheid om opnieuw verbinding te maken met zichzelf, met het lichaam om verbinding te maken met onze partner. Met de ander ervaringen kunnen uitwisselen, is ongelooflijk, het is helend, voor mij is dat en de liefde voor de tango, dat wil ik overbrengen. Dit is mijn manier om bij te dragen, mijn zandkorrel aan de wereld.
"Men kan liegen met woorden, maar het lichaam liegt niet."
DE EERSTE STAPPEN IN TANGO
Ik was 12 jaar oud toen ik mijn eerste tango-ervaring had. Ik woonde op het platteland, in Brazilië, waar ik lessen begon te volgen in een cultureel centrum waar verschillende parendansen worden beoefend... Daarna werd ik uitgenodigd om lid te worden van een dansgezelschap onder leiding van de leraar, in dit gezelschap speel ik voor de eerste keer in een tangoshow... daar droeg ik mijn eerste paillettenrok.
MIJN LEREN PAD
Vele jaren gingen voorbij vanaf de eerste keer dat ik danste tot het leven me weer dichter bij de tango bracht. Ik was terug verhuisd naar de grote stad, São Paulo. Ik was, als ik me goed herinner, 23 jaar oud, toen een danseresvriend van mij me uitnodigde om een tangoschool in de stad te bezoeken. Na mijn eerste les werd ik uitgenodigd om deel uit te maken van hun team als assistent op de school en ik accepteerde. Het enige wat ik de hele tijd wilde doen, was dansen, daar hou ik van.
De wens om te blijven leren groeide steeds meer. Ik zegde mijn baan op en ging naar Buenos Aires voor een vakantie van 3 maanden, en het werd meer dan 2 jaar.
TANGO IN BUENOS AIRES
In Buenos Aires ben ik op veel plaatsen gaan dansen, ik denk dat als je 25 bent, je gaat waar de jongeren gaan, zoals El Yeite, Club Villa Malcolm, Milonga 10, La Viruta. Vervolgens ontwikkel je na verloop van tijd je eigen kijk op dingen en geef je waarde aan de meer traditionele omgevingen. Ik woonde in de buurt van de Medicine University, met gemakkelijke toegang tot de milonga's in het centrum. Ik had het genoegen om plaatsen te bezoeken zoals; Porteño Bailarín, Salon Canning. Ik heb ook de traditionele buurt ontdekt milonga's, zoals Sin Rumbo en de mythische Sunderland milonga; er is veel tango-essentie.
In die jaren in de hoofdstad van de tango heb ik veel lessen gevolgd, het was een tijd die me een enorm stempel heeft gedrukt, ik heb sterke vriendschappen opgebouwd, dezelfde die gelukkig tot op de dag van vandaag in mijn leven blijven bestaan! Het was een tijd van groei en evolutie in mijn professionele en persoonlijke leven. Ik was met heel weinig geld in Argentinië gaan "wonen", omdat het, zoals ik al eerder zei, vakantie was! Dat bracht natuurlijk ups en downs, "ik jongleerde", om daar te blijven wonen met als enig doel tango dansen. En wat een geluk! Om te dansen hoef je niet veel te praten, het is het lichaam dat spreekt, want ik sprak geen Spaans, ik kon alleen mijn moedertaal. Het grote voordeel is dat de talen iets vergelijkbaars zijn en ik altijd de manier heb gevonden om mezelf verstaanbaar te maken. Ik vond mezelf opnieuw uit, ik paste me aan, ik kreeg informele banen om mijn passie voort te zetten.
Na een paar maanden in Buenos Aires, werd ik uitgenodigd om te dansen in een van de beroemdste milonga's, La viruta, met John Galindo. Het was een moment van glorie, het liet een stempel achter. Door op een plek van die omvang te zijn, en met zoveel mensen, voelde ik me compleet, en ik danste met heel mijn hart.
VAN BUENOS AIRES NAAR EUROPA
Mijn moeder, die in Europa woonde toen ik in Buenos Aires was, stelde voor om met haar mee te gaan. Na zoveel jaren ver weg werd de afwezigheid moeilijk...
Het was een moeilijke beslissing, aan de ene kant had ik de mogelijkheid om bij mijn familie te zijn en nieuwe horizonten te openen, en aan de andere kant betekende het dat ik weg moest van de leuke vrienden die mijn nieuwe familie waren geworden. Het was ook om weg te komen uit het mekka van de tango... Mijn geliefde Buenos Aires. Ik besloot een kans te wagen, om te wedden op een nieuwe kans. De dag dat ik Buenos Aires verliet, herinner ik me hoeveel pijn het deed, ik kon mijn tranen van verdriet niet vermijden toen ik afscheid nam van mijn grote vriend, in de gang van het vliegveld. Ik vertrok met een gebroken hart.
Voor een deel wist ik wat ik zou vinden, opnieuw naar een plek gaan waar geen Portugees wordt gesproken, en toen ik me eenmaal verdedigde met Spaans, had het geen zin... Dus in de week dat ik aankwam, was ik ingeschreven voor een cursus Frans en had een baan.
Korte tijd later ontmoette ik een Italiaan, Salvatore Plano, die me voorstelde om deel te nemen aan zijn project, waar Clotilde ook deel van uitmaakte, een Argentijn die een goede vriend werd en met wie we het project voortzetten toen Salvatore het land verliet . Dus begon ik mijn tangoverhaal in Brussel, les geven, organiseren evenementen, het overbrengen van mijn passie en de Argentijnse cultuur. Het eerste jaar was moeilijk, maar verrijkend. In het tweede jaar had ik al twee projecten uitgewerkt en kreeg ik een uitnodiging om in Nederland te komen werken. Ik verbleef een jaar in Amsterdam, leerde een andere cultuur kennen, een andere manier van denken, en raad eens, een andere taal! Ik was daar al expert in. Het leven leidde me steeds naar de juiste bestemmingen en de juiste mensen. In Nederland ontmoette ik Pibe Avellaneda, hij is een van mijn mentoren, hij heeft aan mij een facet van zelfvertrouwen gewerkt, als danser en als persoon. Hij gaf me waarden, fascinerende en magische verhalen over de tango door. Op zijn advies keerde ik terug naar België, vond een studio en begon mijn eigen project. Tangofabriek was geboren.
BELGI & LIEFDE
Kiezen om een ruimte als Tango Factory te creëren heeft een sterke waarde en een grote toewijding voor mij, ik voel me gelukkig over het pad dat ik heb bewandeld, nog meer als ik voel dat ik mijn angsten heb kunnen overwinnen en erin geslaagd ben om te horen mijn hart. Veel mensen adviseerden me om dansen als hobby te nemen en me aan iets anders te wijden, want artiest zijn is erg moeilijk. Vandaag weet ik dat je je dromen moet volgen, hoe moeilijk het pad ook is, zelfs als ze onbereikbaar lijken. Ik kom dichter bij het vervullen van mijn droom dan bij het teruggaan.
Ik voel me heel gelukkig. Wat een feest om te mogen werken en mijn passie. Het leven heeft me in contact gebracht met geweldige mensen, ze leefden in de tangowortels, de milongueros.
De clubtangofabriek zou niet hetzelfde zijn, ware het niet voor het geweldige team dat we hebben, een menselijke factor van hoge kwaliteit, trots op hen, die me vergezellen, me steunen, de beste voorstellen maken en het beste van elk geven zodat iedereen zich als een familie voelt, een plek vindt waar ze een aangenaam moment kunnen doorbrengen, de routine kunnen verlaten en contact kunnen maken met anderen.
Mijn uitnodiging aan iedereen die wil komen en met ons mee wil doen. Je vindt in de tango-omgeving een groep leraren die zijn opgeleid om Argentijnse tango en zijn cultuur te onderwijzen. Je zult een ruimte vinden om vrienden te maken, te leren en te delen.
NIEUWSGIERIGE GEGEVENS
Op een dinsdag milonga genaamd "los locos", in Amsterdam, heb ik samen met vrienden de naam Tango Factory gekozen. Geïnspireerd door Andy Warhol.
Ik had niet veel vaste danspartners, waardoor ik met verschillende mensen kon werken, verschillende technieken kon leren kennen en ontwikkelen, me kon aanpassen en veelzijdig kon zijn. Naast het waarderen van individueel werk, moet men het eigen dans- en lichaamsbewustzijn ontwikkelen om verbinding te maken met de ander.
Ik behoor tot twee tangobedrijven in Parijs.
Dankzij mijn werk heb ik veel landen gekend.
Ik ben in juni geboren in Sao Paulo, Brazilië, woonde in Buenos Aires AR, Giavera del Montello IT, Amsterdam NL, en woon nu in Brussel BE.
Mijn favoriete quote is: "Beter dan gelukkig zijn is het leven leven!"
Een van mijn wensen is: Dichtbij het strand en de natuur wonen.
Ik heb diepe bewondering voor: Sommige leiders die de wereld hebben veranderd en voor de mensen hebben gevochten, zoals Martin Luther King. Voor mijn moeder, totale krijger. Voor de dame die elke dag eten komt geven aan de katten op straat. Voor de mensen die vechten voor hun dromen en bijdragen aan het universum.